Berlin: Zabytki, które pięknieją z czasem

Udając się na weekend do stolicy Niemiec warto przeznaczyć kilka chwil na zwiedzanie. Berlin posiada niezwykle bogatą historię, którą trzeba koniecznie poznać.

Potomkowie dynastii Hohenzollernów przez dziesiątki lat zamieszkiwali Berlin. Zabytki, które po sobie pozostawili są wspomnieniem po pięknych, acz niekiedy burzliwych czasach. I choć współcześnie Berlin stanowi jedno z największych w Europie metropolii, śmiało patrzących w przyszłość, to warto, kierując się do galerii handlowej czy pubu, nadrobić drogi i podążyć śladami przeszłości.

Berlin: Zabytki na wyciągnięcie ręki

Brama Brandenburska/Berlin Wschodni i Zachodni, 1987 rok, http://www.flickr.com/photos/37353087@N03/4485898499/

Symbolem wolności i jedności miasta jest Brama Brandenburska, wnosząca się dumnie nad Placem Paryskim. Po obu jej stronach znajdują się przybudówki, w środku których stoją kopie rzeźb z 1792 roku: Marsa, trzymającego miecz i bogini Minewry z lancą. Po wojnie bramę odrestaurowano, a jej ponowne otwarcie nastąpiło dopiero w 1990 roku, po obaleniu muru berlińskiego.
To wspomnienie zimnej wojny dziś stanowi pomnik – galerię, stworzoną przez artystów z całego świata. Pierwsze obrazy powstały w grudniu 1989 roku, których autorką była Christine Mac Lean. Wkrótce, za jej śladem poszli inni tworząc prawdopodobnie najdłuższą (1.3 km) na świecie galerię „pod chmurką”.

Wschodnia część Muru Berlińskiego zdobiona w 1990 r. i odrestaurowana w czerwcu 2000 r.,http://www.flickr.com/photos/28541331@N00/2396147156/

Pałacowy zawrót głowy

Pałac na Pawiej Wyspie znajduje się na kanale Haweli w południowo-zachodniej części Berlina. Wybudowano go pod koniec XVII wieku z inicjatywy Fryderyka Wilhelma II, jako letnią rezydencję królów pruskich. Pierwotnie wykonany był z drewna, dopiero w 1807 roku materiał zastąpiono stalową konstrukcją. Pałac przypomina niedokończoną dwupiętrową bryłę, wznoszącą się na ramionach dwóch okrągłych wież połączonych mostem. Wnętrze jest bardzo skromne i obejmuje m.in.: dwie sypialnie, zdobioną drewnem jadalnię i bawialnię oraz Gabinet Tahitański – mały salonik stylizowany na bambusową chatkę z iluzorycznymi oknami.
W dzielnicy Wannsee znajduje się pałacyk myśliwski Glienicke. Jego budowę rozpoczęto w 1682 roku, ale swój ostateczny, neorenesansowy kształt otrzymał pod koniec XIX w. Po drugiej wojnie światowej pałacyk pełnił wiele funkcji: siedzibę swoją miała tu szkoła kadetów Armii Czerwonej, kilka lat później otwarto schronisko młodzieżowe, a w latach 1964-2003 służył jako międzynarodowe centrum konferencyjne. W 1990 roku pałacyk wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wzniesiony pod koniec XVII w. Pałac Charlottenburg był prezentem króla Fryderyka I dla jego małżonki Sophie – Charlotte. Na przestrzeni lat wielokrotnie go modyfikowano, a wskutek wojny mocno ucierpiał. W pałacu otworzono kilka muzeów i sal wystawowych, w których można oglądać, m.in.: wyroby rzemiosła artystycznego i dzieła malarskie z początku XIX w., zbiory berlińskiej porcelany, a nawet pomieszczenia mieszkalne pary królewskiej oraz Fryderyka II Wielkiego i Fryderyka Wilhelma III.

Gorące barwy stolicy

Dzielnica Mitte skrzy się czerwienią za sprawą ceglastego, neorenesansowego budynku, w którym mieści się siedziba burmistrza miasta i rządu Berlina. Budynek ten, w opisach mieszkańców i na kartach przewodników turystycznych funkcjonujący pod nazwą Czerwony Ratusz, wzniesiono w latach 1861-69 na wzór architektury renesansowej północnych Włoch. Na szczególną uwagę zasługuje wieża, która wyglądem nieco odstaje od reszty gmachu i przypomina wieże francuskiej katedry w Laon.

Wieża Grunewaldzka, http://www.flickr.com/photos/54359823@N03/7347546878/

Kolor czerwony stanowi również znak rozpoznawczy wieży Grunewaldziej, usytuowanej na 79-metrowym wzniesieniu Karlsberg, w okolicy jeziora Wannsee. Obiekt zaprojektował Franz Schwesten, a powodem powstania była rocznica setnych urodzin Wilhelma I Hohenzollerna. Wewnątrz znajduje się okrągły hol z marmurowym posągiem cesarza Niemiec oraz restauracja i ogródek piwny.